Κυριακή γιορτή και σχόλη......

Παίρνοντας σαν αφορμή κάποιο σχόλιο που άκουσα πρίν λίγο στο ράδιο και που το έχω ξανακούσει κατα καιρους.

Είναι σίγουρο οτι καθένας βιώνει την δική του πραγματικότητα στον δικό του μικρόκοσμο, με τις δικές του σταθερές και τη δική του ρουτίνα.

Κυριακή πρωί λοιπόν και μέσα στο προγραμμα ο παραγωγός αρχίζει:
Βάζω στοιχημα οτι ειστε τωρα στα κρεβατια σας και σηκωθείτε να πάτε βόλτα και είναι υπέροχη μερα για καφε/χουζουρι/φαγητο/αρχιδια/μυδια.
Που και που καποιοι σκεφτονται και την κάστα τη δικιά μας που δουλεύει περισσοτερο οταν ολοι οι αλλοι κάθονται και μας πετάνε και μια αφιέρωση στα παιδια που δουλεύουν σήμερα κλπ κλπ (συνήθως καποιος εχει παρει τηλεφωνο και τους έχει ψιλοκράξει).
Δεν ειναι θέμα δουλειας.
Είναι τρόπος ζωής.
Είναι φιλοσοφία το να θεωρείς δεδομένο(και δεν αναφέρομαι σε τυχόν περιστασιακές δουλειές που μπορει να κάνει ο καθένας) οτι τελειώνοντας το σάββατο το βράδυ, είσαι για σπίτι γιατι την άλλη μέρα είσαι πρωινος..
Στην αρχή με πείραζε που γύρναγα σπίτι για ύπνο στις 2 και στις 3 το βραδυ σαββάτου η πήγαινα για ένα γρήγορο γιατι κυριακή πρωι δουλευα.
Με πειραζε που εβλεπα πηγμενη τη μεσογείων στη κάθοδο με τους τύπους και τις τυπισσες σενιαρισμένες για έξω και εγω μεσ τη βρωμα να την κανω για σπιτι.
Είναι και το άλλο.
Δύσκολα προγραμματίζεις κινήσεις με φίλους-φιλες-σχέσεις που δεν ανηκουν στη φυλή σου.
Γιατί μετά απο κάποια χρόναι γίνεται φυλή.
Ειναι μετρημένα στα δάχτυλα τα σαββατοκυριακα που είχα κενά τα τελευταία 12 χρόνια.
Σαββατοκύριακα που το 90% των φιλων μου είχε χρόνο για καφε/ποτο/αποδράσεις κι εγω ελιωνα στη δουλεια και δεν μπορουσα να ακολουθησω.
Και οσο περναει ο καιρός τόσο γίνεται δυσκολότερο το να μπορεσω να την κάνω σ/κ.
Απο τον Πατέρα μου ακόμα ο οποίος δούλευε χρόνια στα ξενοδοχεία είχα την εμπειρία του να μην κάνουμε όλοι μαζι χριστούγεννα/πρωτοχρονιά/πάσχα και όλες τις άλλες γιορτές που συνήθως είναι οικογενειακές.
Απο τότε είχα την εμπειρία οτι υπάρχει κόσμος ο οποίος δεν έχει σταθερά ωράρια που μπορει να δουλέυει πρωί, απόγευμα, νύχτα η και όλα μαζι σερί.
Αλλα όπως προανέφερα αυτό σε βάζει μέσα σε φυλή, σε κάστα.
Εμείς και οι άλλοι.
Και είναι δύσκολες οι σχέσεις με τους άλλους.
Γιατί δέν συμπεφτουν οι ώρες μας και γιατί είναι δύσκολο να σε καταλάβουν.
Και πολλές φορές δεν μπορεί να ανοίξει το μυαλό τους και να καταλάβουν.
Και πολλές φορές κάνουν το λάθος να σε λυπούνται.
Μπάινουν σε ένα δημοσιουπαλληλικό μικρόκοσμο οπου όλα κινούνται βαση δευτέρας-παρασκευής, 9 με 5 και θεωρούν οτι οτιδήποτε έξω απ αυτό είναι ανώμαλο.
Δεν ξέρω ίσως είμαστε εμείς οι ανώμαλοι, το σίγουρο είναι πάντως οτι είμαστε διαφορετικοι.
Αυτή η κατάσταση σε φιλοσοφεί λίγο περισσοτερο, σε αφυπνιζει σου ανοιγει λίγο τα μάτια.

Σε άλλο πόστ θα το εξειδικέυσω και θα σας πώ για την φυλή των μαγείρων, τους κώδικες και την φιλοσοφία μας.
Ως τότε καλη χαλάρωση σήμερα και τα λεμε στο ρεπό μου τη δευτέρα