Απόλυση

Με είχε βάλει στο μάτι.
Δεν ήταν εκδηλωτικός, δεν έξωτερίκευε τα συναισθήματα του όσον αφορά τους υφισταμένους του, αλλα φαινόταν στα μάτια του.
Στο κενό βλέμμα όταν μου μιλούσε και στην συμπεριφορά του που είχε ελαφρώς παγώσει.
Δεν ήμουν μόνιμος, αλλα περίμενα την πρόσληψη η οποία καθυστερούσε εδω και ένα μήνα απο τα κεντρικά.
Μέχρι τότε μεροκάματο εξτρά.
Ήξερα τη δουλειά αλλα δεν είχα ξαναδουλέψει σε τέτοιο επίπεδο και μ αρεσε , μ ενδιέφερε.
Μου χε κάνει βέβαια αρκετές παρατηρήσεις αλλα πίστευα ότι τα πήγαινα καλά.
Είχα πιάσει κάτι κουβέντες στον αέρα τις τελευταίες μέρες και περίμενα να δώ τι θα γίνει.
Με φώναξε στο γραφείο του.
Λυπάμαι μου είπε αλλα θα αναγκαστω να διακόψω τη συνεργασία μας.
Γιατί τον ρώτησα έγινε κάτι?
Όχι απλα δεν ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες και το επίπεδο της δουλειάς μου απάντησε.
Μα γιατί, δεν προσπαθω, δεν δουλεύω? τον ρώτησα.
Προσπαθείς μου είπε αλλά μετά απο τόσο καιρό δεν έχεις πάρει μπρος και δεν μπορώ να σε κυνηγάω απο πίσω κάθε τρεις και λίγο διορθώνοντας σε.
Δεν μπορεί να γίνει κάτι, να μείνω και θα το τρέξω περισσότερο του πρότεινα.
Κοίτα να δεις, αν σε 2 μήνες που είσαι εδώ δεν έχεις πάρει ακόμα μπρός, απλά δεν μου κάνεις.
Εσκυψα το κεφάλι, και έφυγα στεναχωρημένος, σκεπτόμενος τί πήγε στραβά, και το ότι πάλι πρέπει να ψάξω για δουλεια.
Γαμώτο και μ άρεσε η δουλειά και για λίγο πίστεψα ότι θα μείνω μόνιμα.
Δεν γαμιέται, είπα και άναψα ένα τσιγάρο,κάτι θα κάνουμε δεν θα πεθάνω.
Πήγα για ένα ποτάκι για να το χωνέψω και μετά σπίτι - θα το πώ στους δικούς μου αύριο δεν ειμαι σε mood αυτή τη στιγμή.
Γεια μας.......και άμα δεν τους κάνω εγώ μία, δεν μου κανουν αυτοι δέκα - τους μαλάκες...

Τελικά είναι δύσκολο να απολύεις....