Κάποτε στην παρέα μου μπήκε ένα καινούριο μέλος.
Στην πρώτη μας επαφή μύρισα το ίδιο άρωμα που φορύσα κι εγώ τότε.
Έβγαλε τα τσιγάρα του , και καπνίζαμε την ίδια μάρκα.
Παραγγείλαμε καφέ και τον πίναμε ίδιο, μέτριο προς γλυκό με γάλα.
Αργότερα όταν η παρέα βγήκε για ποτάκι παραγγείλαμε και κατα διαολεμένη σύμπτωση πίναμε το ίδιο ποτό.
Μιλάγαμε την ίδια γλώσσα και είχαμε σχεδόν την ίδια άποψη για τη ζωή.
Όπως ήταν φυσικό κολλήσαμε και κάναμε αρκετά πράγματα μαζί, διακοσμήσαμε ένα μαγαζί (μαζι και με 2-3 ΦΙΛΟΥΣ ακόμα)διοργανώσαμε κανα δυό παρτάκια, πολλές συζητήσεις και λιωσίματα.
Κολλήσαμε γιατί πέρα απο την εντύπωση του κοφτού και οξύθυμου χαρακτήρα που φαίνεται οτι έχει σε ανθρώπους που δεν τον ξέρουν, ξέρω οτι θα γίνει χαλί όταν θα χρειαστεί να γίνει και το ξέρει κι αυτός για μένα..
Δεν το χουμε συζητήσει.
Εχουμε κάνει 200 κουβέντες και έχω καταλάβει για πάρτη του 2000.
Λόγω της δουλειάς μου δεν βρισκόμαστε συχνά απο κοντά και δέν μιλάμε και κάθε μέρα στο τηλέφωνο.
Αλλα είναι ένας απο τους ελάχιστους ανθρώπους που έχω μια επαφη σαν να είναι παιδικός μου φίλος κι ας τον γνωρισα στα 25 μου.
Είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα επιδιώξω να δώ όταν κατεβαίνω Αθήνα και θα περάσω απο το σπίτι του τουλάχιστον 2 φορές στις 2 η 3 μέρες που βρίσκομαι κάτω (κι ενω κατεβαίνω σπάνια και έχω να δω 15 ανθρώπους κάθε φορά) .
Για να μήν αρχίσει κάποια ψυχή να γκρινιάζει να δηλώσω οτι δεν το κάνω μόνο γι αυτόν γιατί στην υπόθεση εμπλέκεται και μια πολυ πολυ πολυ καλη μου φίλη απο την εποχή που πίναμε λεμονάδες και τρώγαμε ψωμί και μερέντα (πώς λέμε ψωμί κι αλάτι).
Τους οποίους 2 ανθρώπους βλέποντας οτι αξίζει ο ένας στον άλλον, επεδίωξα να τους κολλήσω (δεν ήθελε και πολύ, απλά έσπρωξα την κατάσταση στο κατάλληλο χρονικό σημείο όταν είδα οτι υπέβοσκε η φάση για να γίνει μια ώρα αρχίτερα)
Και έγινε..
Και πέτυχε..
Τουλάχιστον τοσα χρόνια που είναι μαζί και απο τις καταστάσεις που έχουν περάσει μαζί έτσι φαίνεται.
Αυτού του είδους οι σχέσεις (μεταξύ τους και μεταξύ μας) είναι σαν το καλό κόκκινο κρασί, όσο ωριμάζουν τόσο καλύτερες γίνονται...
It's a higher state of consciousness....
Τρίτη 20 Φεβρουαρίου 2007
A higher state of concsciouness
Τάδε έφη Crazy Chef στις 8:21 μ.μ.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
κοκκινησα μεν, αλλα μου τη εφερες! Αφιερωσες το ποστ στον Αντρέα!
Φιλάκια ψηλέ :)
Αστα αυτά! Τελευταιο απο τους 15 με αφήνεις και ερχεσαι σπίτι στις 11 για κανενα CD!
Παντως ψηλέ thanx! Aμοιβαια τα αισθήματα.
Οχι που δεν θα του το ελεγα! :)
Ειπαμε εκτός απο βρωμοπερίεργη είσαι και βρωμομαρτυριάρα)))
Aπ' οτι καταλαβαίνω ξέρεις να μαγειρεύεις σωστά.
Ξέρεις να δένεις τα υλικά μεταξύ τους! ;)
Ok δεν την παλεύω... θα πεταχτώ ωσάν το καβLEE και θα σου πω αυτό that noone had the heart to tell you... απλώς και μόνο για να φτιάχνεις τούρτες για τα πάρτυ σε κάνανε παρέα αχαχαχαχα
πέρα από τον ηλίθιο χαβαλέ... μετά από πολλές ώρες πλύσης εγκεφάλου από lee και λοιπή παρέα... και μετά από 4 άλμπουμμμμμ με φωτό, έχω καταλήξει πως είσαι γαμώ τα παιδιά... άσε που όλο συμφωνούμε και αν και μου τη δίνει αυτό, γουστάρω κι όλας....
θα την ψήσω την κατάσταση να βρεθώ από κει...
ΛΟΙΠΟΝ ΨΗΛΕΑ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΟΣΟ ΞΕΡΕΙΣ..
ΕΓΩ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΝΑ ΕΚΕΙΝΟ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ.. ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΖΗΤΑΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΦΙΛΟ ΣΟΥ ..
ΤΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΑΦΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΑΜΩ ΤΑ ΠΑΡΕΑΚΙΑΑΑΑΑΑΑΑ
αχ βρε σεφ είσαι καλή ψυχή γιαυτό και έχεις καλούς φίλους
@ασταρτη γι αυτό το κανα επάγγελμα
@it is σ αυτη τη παρέα με εχουν ξεσκίσει στις τουρτες...γάμα τα))
ελπίζω μέσα στη σαρακοστή να κατέβω κάτω...κατι ψήνεται απο βδομάδα..
@loth Και μακρυά που είμαστε πάλι βρήκαμε τρόπο να βρισκομαστε)
@πριγκιπα κοκκινησα τωρα) (ψέμματα, είμαι ψωναρα!!)
omorfa omorfa... psisto :D
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΖΗΤΗΣΕΙ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ
χαχα akis καλο... καλως ηρθες )
ετσι, γιατι καποια πραγματα ερχονται φυσικα...εντελως φυσικα....
;-)
και χημικά επισης ταμαρα μου)
χαχαχαχα
Δημοσίευση σχολίου