Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Αθηνών αναμνήσεις....


Περασμένες 3 σε κάποιο κεντρικό δρόμο της Αθήνας ,περίμενε για ταξι.
Πέρασε το πρώτο , το δευτερο, το τρίτο όλα με κόσμο.
Σε κάθε ένα απο αυτά σήκωνε το χέρι μπάς και φιλοτιμηθεί κάποιος και σταματήσει (είχε ξεχάσει τα κραξίματα που έριχνε για τους ταρίφες που παίρνουν διπλοκούρσα.
Μετά το κλασσικό 5λεπτο ελπίδας εύρεσης το χέρι του κινηθηκε προς το καπνό του ελπίζοντας στο νόμο του Μέρφυ που λεεί πως όταν αναψεις τσιγαρο σκάει καπάκι το ταξι..

φευ..

Το κεφάλι του ψιλογύριζε ακόμα απο το τελευταίο τρίφυλλο, και στρίβοντας μηχανικά το τσιγάρο αναρωτήθηκε μπας και υπάρχει κανένας ληστής/βιαστης/δολοφόνος ταξί που του έμοιαζε και δεν σταματάνε οι ταξιτζήδες στη περιοχή.
Δεύτερο τσιγάρο και ακόμα τίποτα, ταξι να περνάνε γεμάτα, (καποιο απο αυτα σταματησε κι ολας αλλα δεν βολευε η περιοχη), σβήνει το τσιγάρο και ώπα μετα απο 20 λεπτά έφτασε και το πολυπόθητο κίτρινο όχημα.
Καλησπερίζει, μπαίνει μέσα και του λέει την περιοχή.
- Αμέσως, μουρμουρίζει ο ταξιτζης και το ταξίδι ξεκινάει.
Το feeeling που είχε πάντα στα ταξί παρέμενε το ίδιο ειδικά τέτοια ώρα...δεν πολυγουσταρε κουβέντα και εάν την άνοιγε ο αλλος την κράταγε στα χαμηλότερα δυνατα επίπεδα.
Βγαίνοντας βέβαια απο το ταξί και πληρώνοντας πάντα είχε αυτό το αίσθημα του λάθους όταν δεν μιλούσε καθόλου στον οδηγο ωστοσω ποτέ δεν ξεκινούσε κουβέντα.
Παρατήρησε μπροστά μια χάρτινη εικόνα της Παναγίας και συνειρμικά γύρισε μερικα χρόνια πίσω όπου σε μία διαδρομή 10 λεπτών αγουροξυπνημένος και έχοντας αργήσει στη δουλεια, χωρίς καφέ, έπεσε σε ταξιτζη που του εξήγησε τα 11μιση ευαγγέλια (στο τελευταίο μισο του έριξε ένα βλέμμα μάλλον δολοφονικο) με τη βίβλο στο χέρι μιλώντας ακατάπαυστα με ζωηρές χειρονομίες.
Ευτυχώς στο συγκεκριμένο ταξίδι ο οδηγός είτε ήταν ευγενικός , ή δεν είχε όρεξη οπότε καθ ολη τη διαδρομή δεν ανταλλάχθηκε κουβέντα.
Πλήρωσε, κατέβηκε και έβαλε τα κλειδιά στη πόρτα.
Κοίταξε το ρολόι και ετοιμάστηκε για ύπνο - η ώρα περασμένες τέσσερεις πλέον.
Ανοιξε την τηλεόραση , έκανε λιγο ζάπινγκ στα τελεμάρκετινγκ και τις επαναλήψεις των πρωινων, γύρισε πλευρό και κοιμήθηκε......



End of part one






9 σχόλια:

it is είπε...

Καλημέρες :)
Δε μπορώ να πω πως τα είπαμε και πάρα πολύ... Επιφυλάσσομαι για την επόμενη συνάντηση... Τέσπα θα τα λέμε :)

Loth είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΟΥΔΙΑΑΑΑ

ΡΕ ΒΡΩΜΟΚΑΠΙΤΑΛΑ ΜΕ ΤΑΡΙΦΕΣ ΤΗΝ ΕΒΓΑΛΕΣ..ΔΕΝ ΠΗΡΕΣ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ????

ΑΛΛΑ ΑΦΟΥ ΗΠΙΕΣ ΚΑΛΑ ΕΚΑΝΕΣ

ΑΝΤΕ ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Miga είπε...

α, εμείς δεν τα έχουμε αυτά!!!!ξέρουμε ότι μετά τις 11:00 δεν υπάρχει ταξί!!! στην καλύτερη περίπτωση το ρόλο του ταρίφα τον αναλαμβάνει το περιπολικό!!! ονόματα δε λέμε να μη θίξουμε οικογένειες!!!

Crazy Chef είπε...

@it is είχα καιρό να κατεβω, πολλα να κάνω και επρεπε να κουλαρω κι ολας..νεξτ ταιμ μικρε)))

@loth Διαβασε καλε το τιτλο...παλια λεμε))

@miga εκει πανω γενικά οι ταρίφες η κοιμούνται με τις κότες η είναι πιο πιωμένοι απο μας..

Loth είπε...

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΨΗΛΕΑ ...ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΜΑ ΘΕΣ..ΕΛΕΟΣ!

Η ΛΕΞΗ ΔΕ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΙΣΩ ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ...

ΠΦΦΦΦΦΦ.......





ΧΙΧΙ
ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

lee είπε...

Γιατι στη σπανε οι διπλοκούρσες?

Crazy Chef είπε...

εφ οσον είμαι μέσα και δεν με βγάζει εμενα απο τη διαδρομή μου , η με παιρνει απο το δρομο με άλλον μέσα και μου λεει απο την αρχη οτι ο αλλος παει εκει αμα θες μπες δεν εχω προβλημα...
Εκει που με χαλαει ειναι το τσουβαλιασμα στα κτελ/αεροδρομι/λιμανια

Crazy Chef είπε...

σαν να χοπυν περασει 5 χρονια ειαι απο την τελευταια φορα που κατεβηκα στην αθηνα πφφφφφφφφφφ
πριτςςςς κι απο μενα μικρη μαυρη λοθ...

Loth είπε...

ΠΩ ΠΩ ΛΑΘΗΗΗΗ!!!ΣΕ ΕΚΝΕΥΡΙΣΑ ΨΗΛΕΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

ΧΑΧΑΧΑΧΑ

ΜΑΑΑΑΑΤΣ!!!!