ΚΥΚΛΟΙ........

Πως σου φαίνεται όταν την μία μέρα μιλάς με έναν άνθρωπο , κάνεις τα αστεία σου,
και την άλλη μέρα μαθαίνεις ότι σκοτώθηκε?
Όταν συμβαίνει όχι σε πολύ κοντινό σου πρόσωπο, οικογένεια , φίλο κλπ αλλά σε έναν τον οποίο τον βλέπεις σχεδόν κάθε μέρα, συνεργάζεσαι μαζί του, του φωνάζεις ενίοτε, περνάει και σου λέει καλημέρα, καλησπέρα κλπ?
Τι σκέφτεσαι όταν τον βλέπεις ακούνητο, αμίλητο, μπλαβί σε ένα κασόνι με λουλούδια και τους συγγενείς γύρω να είναι σε οικτρή από τον πόνο κατάσταση?
Πώς μετράς τον κάθε θάνατο?
Πόσες φορές έχει τύχει να περάσεις από εκκλησία, να συναντήσεις κηδεία, νεκροφόρα κλπ και να ρίξεις απλώς μια ματιά, μια στιγμή και να το ξεχάσεις την επόμενη?
Σίγουρα έχει τύχει σε όλους να χάσουμε αγαπημένο πρόσωπο, και ξέρουμε τη φάση και τα στάδια.
Σκέφτομαι ότι ο καθένας μας είναι ένας κύκλος που βρισκόμαστε στο κέντρο, και γύρω του, μέσα του, δίπλα του, κοντά του και μακριά του υπάρχουν οι άλλοι κύκλοι του καθενός που βρίσκονται μέσα, έξω η τέμνουν τον δικό μας, περνάνε λίγο μέσα , ξυστά η και ακόμα χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά..
Οι κύκλοι αυτοί είναι μεταβλητοί, αλλάζουν θέση και μέγεθος μπορεί τη μία στιγμη να είναι εδώ, την άλλη εκεί, μπορεί να συμπίπτουν για μια στιγμή η για χρόνια με το δικό μας ακριβώς, να γίνονται bold, ασφυκτικοί, διαπερατοί η και αδιάφοροι.
Αφιερωμένο λοιπόν σε ένα διπλανό μου κύκλο ο οποίος έσβησε στα 24 του από υπέρμετρη εμπιστοσύνη στις ικανότητες οδήγησης του.
Νικολάκη ότι και να πω είναι λίγο και δεν έχει αξία πέραν της μικρής κουκκίδας που βάζω για να σε θυμάμαι κάπου μέσα στο χαοτικό μου εγκέφαλο.
Το μόνο που έχω να πω είναι ότι πήρες ένα μαχαίρι, δημιούργησες τραύματα, μεγαλύτερα στους δικούς σου κύκλους, μικρότερα στους διπλανούς, κάποια θα επουλωθούν, κάποια θα αφήσουν ουλές, κάποια θα μείνουν ανοιχτά για πάντα.
Και όταν θα ρθω να σε βρω εκεί που είσαι, αν είσαι, θύμισε μου να στα χώσω…
Καλά να περνάς…..