το σεντουκι

γιατί έμεινε τόσο καιρο κλειστό?
Πολλές εκδοχές πέρασαν απο το μυαλό μου ανάλογα με την διάθεση και το θυμικό μου.
Πχ όταν περασα τη φάση-πίκρα θεώρησα οτι κάποιος έκατσε πάνω του και δεν το άφηνε να ανοίξει.Όταν πέρασα τη φάση-φιλοσοφία σκέφτηκα οτι μάλλον δεν το χρειάστηκα να το ανοίξω (αν και σε αυτη την περίπτωση μπορει πάλι να έκατσε καποιος
πάνω στο θέλω μου και το κράταγε κάτω)
Όταν πέρασα τη φάση-τακτοποίηση θύμωσα με τον εαυτό μου που δεν το άνοιγε.
Απο την άλλη πάλι ίσως αυτό που έχει μέσα να είναι προσβάσιμο μόνο απο αυτούς που θέλω να το δουνε.
Άμυνα?
Πόρτες λέει μια φίλη, πόρτες κάστρου που τις κλείνω μαζί με την ψυχή μου.
Ενιγουέι...
Καιρός να ανοίξει λίγο γιατί εκει μέσα είναι κάτι ζωντανό και χρειάζεται αέρα.
Και του τον έκοψα.
Συνηθισμένο να ζεί εκει μέσα μόνο του δεν παραπονέθηκε.
Μόλις κατάλαβε οτι ήρθε η ώρα, χτύπησε διακριτικά το καπάκι και μόλις του άνοιξα με χαιρέτησε χαμογελώντας.
Αυτη τη στιγμή πίνουμε καφεδάκι και τα λέμε.
Έχετε τους χαιρετισμούς του
:-)