Εσύ......

Ει εσύ…εκεί έξω στο κρύο που κρυώνεις και γερνάς μπορείς να με νιώσεις?
Εσύ που στέκεσαι στους διαδρόμους με τα πόδια να σε γαργαλάνε,
με χαμόγελα που σβήνουν μπορείς να με νιώσεις?
Μην τους βοηθήσεις να θάψουν το φως,
Μην παραδοθείς χωρίς μάχη
Εσύ που στέκεσαι μόνος και γυμνός δίπλα στο τηλέφωνο
Θα με αγγίξεις?
Με το αυτί σου στον τοίχο περιμένοντας κάποιον να σε φωνάξει
Θα με αγγίξεις?
Θα με βοηθήσεις να κουβαλήσω την πέτρα?
Άνοιξε την καρδιά σου , επιστρέφω σπίτι.
Αλλά τελικά ήταν μόνο φαντασία.
Ο τοίχος όπως βλέπεις είναι πολύ ψηλός.
Όσο κι αν προσπαθήσαμε, δεν καταφέραμε να δραπετεύσουμε.
Και τα σκουλήκια φάγανε μέσα στο μυαλό του.

Ει εσύ που στέκεσαι στο δρόμο , κάνοντας πάντα αυτο που σου λένε
Μπορείς να με βοηθήσεις?
Εσύ εκεί έξω πέρα από τον τοίχο, σπάζοντας μπουκάλια στον προθάλαμο,
Μπορείς να με βοηθήσεις?
Μη μου λες πως δεν υπάρχει ελπίδα.
Στεκόμαστε ενωμένοι…
Διχασμένοι πέφτουμε……..